15 Aralık 2014 Pazartesi

KAVANOZ ARARKEN

Ayak sesleri duyulmaz.
Kapılar kapanırsa duyulur.
Üstüme geliyorlar.
Aslında gelmiyorlar.

Benim kapım kapalı.
Düşüncesizce kapıyı açıyorlar.

Davetli olmadıkları halde.
Tecavüzden zevk alıyorlar.
Sikmekten.
Götümden.
Fakat ben boşalmıyorum.

Farkındayım, bilmiyorlar.
Bilmelerini istesem de.
Sesimi kaybedemem.

Haykırırsam.
Konuşamam.

Zamanla giderler.
Ama tekrar gelirler.

Bir kavanoz gerekli.
Ömür boyu bulmasınlar.
Bulsalar bile.
Kavanozu kıramasınlar.
Kırsalar bile.
Sorsunlar.
Cevap alsınlar.
Bir daha gelmesinler.

Ömür boyu gelmesinler.

Tek kalınca.
Sağır olunca.

İsteseler bile gelemezler.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

PATLAMIŞ MISIR

Bugünlerde bağımlılık haline geldi resmen. Yemeden edemiyorum.  Bir yandan yeni bir yazı yazıyorum, detaylı bir özgeçmiş hazırlıyorum kendi ...